O xoves 25 de novembro reunímonos os membros do club para ler o relato "Paciencia" de Paula Carballeira recollido no libro "Camiñan descalzas polas rochas" e publicado por Amnistía Internacional e Tris Tram. 
Este ano temos que dicirlle adeus a Eva que, moi ao seu pesar, deixa o noso centro para iniciar unha nova andaina por outras terras.
La ciudad de las bestias, e á que se incorporaron xa os rapaces e rapazas do 3º ciclo de Primaria, ós que animamos para que se unan a nós o próximo curso. Bicos e moitos libros para todos neste verán!
Vaia xornada fixemos o xoves pasado: visitamos a Casa dos Poetas e o Mosteiro de San Salvador en Celanova; a Virxe do Cristal e a Torre da Homenaxe en Vilanova dos Infantes, e Castromao.
A segunda edición da Feira do Libro foi de novo todo un éxito, tanto de ventas como de público e o mellor é que os libros foron os verdadeiros protagonistas.
O éxito das súas historietas débese ó tratamento descarado, fresco e orixinal de temas máis ou menos escabrosos, como o sexo e o escatolóxico, que o autor fai, sempre evitando o que poida resultar ofensivo. Zep somérxese na perspectiva infantil, insólita e pouco comprensible para o adulto que ten outras coordenadas mentais, e alí xorde o cerne do seu humor.
Coma sempre, houbo opinións para todos os gustos, e máis no referente á profundidade e ó realismo na achega á problemática do protagonista. Sen embargo, todos valoramos o interese que ten a obra en relación con aspectos como a inclusión de materiais variados (ecuacións, planos, figuras icónicas...), a trama argumental que arrinca próxima o xénero detectivesco e despois deriva cara a complexa situación persoal e familiar do protagonista, sempre mantendo un ton lúdico e cheo de pingas humorísticas que se manifesta na curiosa perspectiva que ofrece o narrador de todo o que lle ocorre.
A colleita de textos de amor que se realizou o mes pasado, quedou exposta no mural "Vai de amor", como podedes ver nesta imaxe.
Por certo, Bea propúxonos os presentes resolver a idade á que morreu Diofanto, que foi un home da antigüidade tan amante das matemáticas que elexiu este curioso -e problemático- epitafio: "Deus concedeulle ser neno a sexta parte da súa vida, unha duodécima parte posterior dela cubriu de barba a súa faciana; encendeu nel a antorcha do matrimonio tras unha sétima parte e, cinco anos despois, concedeulle un fillo. Un fillo de nacemento tardío que o destino lle arrincou cando alcanzou a metade da súa vida. Consolou a súa aflicción coa ciencia dos números durante os catro anos seguintes, despois dos cales a súa vida de extinguiu".
Ana Arias nos achegou algúns versos nesta lingua, nalgúns casos musicados; tamén fixemos unha breve incursión no xénero teatral, e algúns dos asistentes exerceron de David e Sarah. Toda unha aventura!
